ఒక అన్వేషి – ఒక ఉద్వేగి

పాత మిత్రులే కొత్తగా తెలిసి వచ్చే సందర్భాలు అందరికీ పరిచితాలే. ఆ తెలియరావడం నొప్పించేదిగా ఉంటే  మౌనం,  ధ్యానం ద్వారా కొంత  అధిగమించే ప్రయత్నం చేస్తాము. ఆ తెలియడం వారి వ్యక్తిత్వపు ఔన్నత్యాన్నీ అసాధారణ సౌందర్యాన్నీ పరిచయం చేసినపుడు , వినమ్రత, తడబాటు, మోకరింపుతో మనము శుభ్రపడతాము.

కొకు సాహిత్య సమాలోచన సదస్సు సందర్భంగా నేను, కాత్యాయని గారు, వేణు, వాసిరెడ్డి నవీన్ డిల్లీ వెళ్ళాము. అక్కడ దాసరి అమరేంద్ర గారు సుబ్రహ్మణ్యం గారు మాకు ఆతిథ్యం ఇచ్చారు. అమరేంద్ర గారు వ్యక్తీకరణతో సహా సున్నిత మనస్కుడు. లోకం పాటించే రీతి రివాజులను పక్కన పెట్టి అంతరంగంలో ధిక్కార పతాక ఎగరేసిన తాత్వికుడు. తిరుగుబాట్లు అన్నివేళలా శబ్దం చేయాల్సిన అవసరం లేదని తను సెలయేరులా ప్రవహిస్తూ తన అట్టడుగున ఉన్న చిన్ని చిన్ని గులకరాళ్ళను మెల్లగా తోసుకుపోయే పథికుడు. లోకం చక్కని మత్తులో సుఖ లాలసతతో పరవశిస్తూ జోగుతున్నపుడు, అమరేంద్ర గారూ! మీరు వంటరులై బహురూపులై మిత్రసహితులై తెల్ల మబ్బుల ఆకాశపు అంచులకి ఆవల ఏముందో వెతకడానికి వెళుతుంటారా! మాకు వీడ్కోలు చెప్పి వెళ్తున్న మిమ్మల్ని చూసినపుడు తీరం వదిలిన వంటరి నౌక ఏకాకి చప్పుడు వినిపించింది ఎందుకో!

దేవరకొండ సుబ్రమణ్యం గారు వ్యక్తీకరణతో సహా భావోద్వేగి. కోపాన్నో సంతోషాన్నో బాధనో దయనో తన వద్ద ఎక్కువ సేపు అట్టిపెట్టుకోలేని పటిక స్వచ్ఛపు పసివాడు. తన కాలమంతా మనుషులతో నింపేసుకోవాలనే  తీవ్రతతో తపించి పోయే ఉత్సాహి. ఉదయం నాలుగున్నర నుంచి రాత్రి పదిన్నర వరకూ 160 కిలోమీటర్ల కారు ప్రయాణంలో మేమెంత చెప్పినా విడువక కారు నడిపారు. సుబ్రహ్మణ్యం గారూ, ఆ రోజు రాత్రి ఎనిమిదిన్నరకి ఉమా చక్రవర్తి ఇంటి నుంచి బయటకి వస్తున్నపుడు అలసటనీ బడలికనీ పంటిబిగువున భరిస్తూ వచ్చిన మీరు తలుపు తీస్తూ కొంచెం తూలారు. మీకు డెబ్భై ఏళ్లన్నది ఆ క్షణం గుర్తొచ్చి చాలా అపరాధంగా అనిపించింది.

అమరేంద్రగారు  సుబ్రహ్మణ్యంగారు తమ మంచితనంతో మమ్మల్ని ఎంత ఆశ్చర్య పరిచారో ఘటనలతో సహా చెప్పలేము..సెలయేరు ఉప్పెనై ఆతిథ్యంతో కమ్మేయడమూ, సముద్రం పిల్లకాలువై మా చేతులు నిమరడమూ మాటలతో ఎట్లా చెప్పడం ! ‘ఒక అన్వేషి – ఒక ఉద్వేగి’   ఈ మేలి కలయిక డిల్లీ లో మరిన్ని మంచి కార్యక్రమాలు నిర్వహించాలనీ మాకు దొరికిన ఈ అపురూప సందర్భాలు మిగతా మిత్రులకి కూడా సాకారం కావాలని మా కోరిక.

డిల్లీలో ఇంకా ఎందరో మిత్రుల్ని కలిసాము. తలశిల లక్ష్మిగారు మాకు రుచికరమైన దాల్ రొట్టెలు,వాము పూరీలు తియ్యని పరమాన్నం లాంటి మధురాహారం ఖాళీ లేకుండా సప్లై చేస్తూనే ఉన్నారు. అంత పొందికగా,అందంగా ఉన్న ఇల్లు చూసి చాలా రొజులే అయింది. లక్ష్మిగారిది కోస్తాంధ్ర ప్రాంతపు స్త్రీల కంఠస్వరం. ఉరుము వంటి ధ్వని. ప్రబంధ కవుల పాత ప్రతీకలన్నీ చెల్లాచెదరు. డిల్లీ లో ఏలూరిని విన్నట్లు అనిపించింది. మాకు అమరేంద్ర గారూ లక్ష్మి గారు ఇచ్చిన  సిటిజెన్ షిప్ మేము తప్పక ఉపయోగించుకుంటాము.

అమరేంద్ర గారు ఆట పట్టించినట్లుగా నరేంద్ర మోడీ వలే కంటికి కనిపించే తిలక్ గారు వాస్తవంలో విరోధాభాస. నా వరకూ నాకైతే ఫ్రెంచి తత్వవేత్తలూ రష్యన్ రచయితలూ గుర్తొస్తారు ఈ చిద్విలాసిని చూడగానే. థాంక్ యూ తిలక్ గారూ

అక్షరాల్లోకి ఒదగనివి,హృదయ పరివర్తన లోకి మాత్రమే మార్గం చేసుకుని చేరేవి కొన్ని ఉంటాయి. వేణూ నీకు థాంక్స్ చెప్పడం నా అనవసరపు మోడెస్టీ కానీ వసంతనీ మంజీరానీ సాయిబాబా తల్లిగారినీ కలవడం దుఃఖం,భయం, బాధ నిర్వేదం కలిసిన అనుభవం. నీతో ఇంకా మాట్లాడాలి. అలివి కాక పేచీ పెట్టే భావాలను పంచుకోవాలి. ఉమా చక్రవర్తి గారితో నీ మేధో సంభాషణ, షర్మిల పరిచయం కావడం బావుంది వేణూ…

ఈ నాలుగు వాక్యాలు నేను రాసినా బహుసా కాత్యాయని గారి మనసులోనూ ఇట్లానే ఉండొచ్చు. అందుకే మా ఇద్దరి తరుపునా డిల్లీ మిత్రులకి చాలా చాలా థాంక్స్.

పరవశింపజేసే ‘చిల్క’ సరస్సులో విహారానికి వెళదాం రండి…

చిల్క విహారం

అపారమయిన జలరాసులు అంతులేని సౌందర్యంతో మిడిసిపడుతూ వుంటాయి. ఆకుపచ్చని నేలలు కళ్ళకి గొప్ప విందుని వడ్డిస్తూనే వుంటాయి. ఈ రెండు అద్భుతాలూ పయనించినంతమేరా మనల్ని వెన్నాడుతూ వుంటే అది ‘చిల్కసరస్సు’ యాత్రానుభవమౌతుంది. నీటిపై రెక్కలు సాచుకుంటూ రివ్వున ఎగిరే పిట్టల గుంపుల సవ్వడి గుండెల్లోమార్మోగుతూ వుంటుంది.

రండి చిల్క సరస్సు విహారానికి ఈ లింకు క్లిక్ చేయండి. చిల్క యాత్రాకథనం

ఈ యాత్రాకథనం వార్త దినపత్రిక  ఫిబ్రవరి 7 వ తేది,  ఆదివారం అనుబంధంలో ప్రచురింపబడింది. వార్త పత్రికలో చదవటానికి ఈ లింకు క్లిక్ చేయండి.   http://www.vaartha.com/pdf_files/54013.pdf

సుంకరమెట్ట సంతలో ఎయిడ్స్ ప్రచారం

ఈ ఆదివారం ఉదయం లేవగానే నగరానికి దూరంగా ఎక్కడికయినా పారిపోవాలనిపించింది. ఆలోచన చెప్పిందే తడవుగా చందు ,స్నిగ్ధ స్నానాలు చేసేసి తినుబండారాలు ఇతర సరంజామా బ్యాగుల్లో సర్దేసి బయల్దేరిపోయారు. “ఇటు వంద….అటు వంద కిలోమీటర్ల ప్రయాణం ఓ లెఖ్ఖా? అందమయిన అరకు ప్రయాణం ముందు ? “ చందూ తన్మయంగా అన్నాడు. శృంగవరపుకోట దగ్గర ఆగి రోడ్డు పక్కన బండిమీద అమ్ముతున్న రుచికరమైన ఇడ్లీతిన్నాం. ఘాట్ రోడ్ దగ్గరకి వచ్చేసరికి ఉదయం ఎనిమిదిన్నర గంటలు….. అప్పటికి కూడా మంచు పొగపిట్టలాగా లోయల్లోకి గిరికీలు కొడుతూనేవుంది. దారిపొడవునా మార్గానికి ఇరుపక్కలా పరచుకున్న పచ్చదనం కంటికి ఇంపుగా ఉంది. కోతులు అటూ ఇటూ దూకుతూ హడావిడి పడుతూ స్నిగ్ధ  కళ్ళని చంచలం  చేశాయి

సుంకరమెట్టకి రాగానే ప్రయాణానికి బ్రేక్  పడింది.  ఆ రోజు సంత జరుగుతోంది. సంత నిండా తాజా బీన్స్ పిక్కలు , టమాటాలు, క్యారట్ , వంకాయలు భలే చవకగా దొరికాయి. చందూ కూరగాయల హడావుడిలోవుండగా నా దృష్టిని వేరొకటి ఆకర్షించింది. ‘మీ నేస్తం’ వ్యాన్ ఆ సంతలో రద్దీ ఏరియాలో ఆగి ఉంది. ఎయిడ్స్ వ్యాధి పట్ల ప్రజల్లోఅవగాహన కలగడం కోసం ‘ ఆంధ్రప్రదేశ్ ఎయిడ్స్ నియంత్రణాసంస్థ ‘ చేస్తున్నప్రచారం అది. బుర్రకథ లాంటి జానపద కళా రూపాన్ని వినియోగించుకుంటూ గిరిజనుల్లోచైతన్యం కోసం చేస్తున్నప్రయత్నమది.

లూకాబాయి అనే అసిస్టెంట్ ప్యారామెడికల్ ఆఫీసర్ ఆధ్వర్యంలో ఆ కార్యక్రమం జరుగుతోంది.  ‘నటరాజ బుర్రకథాసంఘం ‘, సబ్బవరం వారు ఆ వ్యాన్లో ఉన్నారు.  చిత్ర అనే ఆమె బుర్రకథని కంచుకంఠం తో ఆలపించింది. స్థానిక  గిరిజనులు ,మాలాంటి పర్యాటకులు వ్యాన్ చుట్టూమూగి బుర్రకథని  ఆసాంతం విన్నాం.  నెల రోజులనుంచీ వారు గ్రామ గ్రామం తిరుగుతూ ప్రచారం చేస్తున్నారు. బుర్రకథ అయిపోగానే చాలా మంది తమ సందేహాలు వారిని అడిగితెలుసుకున్నారు. రద్దీగా ఉన్న ఆ  ప్రాంతంలో కదలడానికి చోటులేక నా ముందు కావడి వుంటే  కావడిబద్ద మధ్యలోంచి దాటుతూ ఉండగానే నా ఆలోచనల్లో మా నాయనమ్మ తళుక్కుమంది. చిన్నపుడు కావిడిబద్ద దాటితే ఎన్నిముక్కచీవాట్లు పెట్టేదో గుర్తొచ్చి బిక్కువిక్కుమంటూ కావిడి ఓనర్ వంక చూశాను.  అడ్డపొగ వేస్తూ అలౌకిక ఆనందంలో ఉన్న ఆ ఓనర్ నా చర్యకి తన  ఆనందం భగ్నమయి ఉగ్ర స్వరూపంతో ఏదో అనడానికి నోరు తెరవగానే గుండె బేజారెత్తింది. ఆయనికి ఓ దండం, ఓ క్షమాపణ చెప్పేసి చెవులు మూసుకుని అక్కడ నుంచి పరుగో పరుగు.

అరకు మ్యూజియమ్ ఎన్నిసార్లు చూసినా తనివి తీరదు.అందులోని బొమ్మలు జీవం ఉట్టిపడేలా ఉండడమే కాదు,ఆ బొమ్మల అమరిక,లైటింగ్ అన్నీ సహజ వాతావరణాన్ని సృష్టించాయి.

ఇదంతా అమర్చిన టీం గురించి ఏవైనా వివరాలు తెలుస్తాఎమోనని వెతుకుతుండగా ఈ కింద విషయాలు తెలిసాయి.

museum of habitat

venkat

design -collection -composition

jatara,50-88,1/b,santhipuram,visakhapatnam-16

అన్న వివరాలు దొరికాయి.వీలైనపుడు కలిసి అభినందించాలి అనుకున్నా.

అరకు మ్యూజియమ్ లో నాకు చాల వివరాలు దొరికాయి. అందులో కొన్నిసేకరించాను. ఉత్తరాంధ్ర లో ఏయే జిల్లాల్లో ఏయే గిరిజన తెగలు వున్నాయో తెలిపే బోర్డులు కనిపించాయి

1. విశాఖపట్నం జిల్లా -గదబ,దులియ,భగత గౌడు,కొండదొర కోండులు,కొండ కమ్మర, కొటియ,కూలియా,ముఖాదొర (nooka dora)

2.  శ్రీకాకుళం జిల్లా- భగత,గదబ,గౌడు,జాతాపు,కొండదొర,ముఖదొర,వాల్మీకి,కోండులు,మాలి,పోర్జ,సవర,

3.  విజయనగరం జిల్లా-భగత,గదబ,దులియ,గౌడు,జాతాపు,కొండదొర కోండులు, కొటియ, మాలి,సవర,పుటియా,ఫైకో

4. తూర్పుగోదావరి జిల్లా-కొండ దొర,కొండ రెడ్డి,ముఖాదొర,వాల్మీకి.

గిరిజన నృత్యాలు

1. థింసా-అన్ని గిరిజన తెగలవారు.

2. మయూరి-కోండులు.

3. డుడున్గా-బోడోమలీలు

4. పెండ్లి నృత్యం-భగత

5. కోలాటం-కొటియ

6. కంగారి నృత్యం-గదబ

7. నంది ఆట-పోర్జ

8. కొమ్ము నృత్యం-కోయ

9. అందెల రవ్వలి-సవర

గిరిజన పండుగలు

1. చైత్ర పండుగ(ఇటికెల పండుగ)

2. పెద్ద పండుగ

3. భీమదేవుని పండుగ

4. కొర్ర సామల కోత పండుగ

5. గౌరమ్మ పండుగ

6. మెట్ట ధాన్యం కోత పండుగ

7. ద్యాది పండుగ

8. చిక్కుడు కోత పండుగ

9. గంగ దేవుని పండుగ

10. నంది దేవుని పండుగ

ఈ పండుగ లన్ని రుతువుని అనుసరించి వచ్చే పండుగలు.

మేం సుంకర మెట్ట సంత నుంచి సిమిలిగూడ వస్తుండగా ఒక గిరిజన మహిళ కళ్ళద్దాలు, టోపీ పెట్టుకుని లూనా చుట్టూ సరకులు అమర్చుకుని ఠీవిగా నిండుగా వెళుతూ కనపడింది. మా తిరుగు ప్రయాణంలో ఆమె తిరుగు ప్రయాణాన్నీ చూసాం ……ఈ సారి సరకులు ఖాళీ ఐన  హుషారులో ఝామ్మంటూ లూనా

మీద దూసుకుపోయింది.

దాతృత్వం లో నుంచి దాతృత్వం లోకి

ఆకాశాన్ని మూసిన మబ్బులు, తెరచుకున్న పధ్నాలుగు వందల యువ హృదయాలు, చల్ల చల్లని పిల్ల గాలులు, బుల్లి ముత్యాల్లాంటి వానచినుకులు…..హేలా యూత్ ఫెస్ట్-2009 కి ప్రకృతే అద్భుతమయిన స్వాగతాన్నిచ్చింది. మూడు రోజుల పాటు అవిరళ కళా ప్రదర్శనలకి పులకించని హృదయంలేదు. ఆదిత్య కళాశాల గోపాలపట్నం బ్రాంచి తరపున పిల్లలతో నేను బయలుదేరి వెళ్ళాను. ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ పరిధిలోని యాభై ఆరు కళాశాల విధ్యార్దులు సంగీతం, నృత్యం, శిల్పం, చిత్రలేఖనం , నాటక ప్రదర్శనలు, క్విజ్ ,వకృత్వపు పోటీల్లో ఎనభై ఒక్క బహుమతులు గెలుచుకున్నారు. ఈ యూత ఫెస్ట్ కి అదనపు ఆకర్షణ ఏంటంటే బహుమతులతో నిమిత్తం లేకుండా విద్యార్ధులు ఖాళీ సమయాల్లో ఫాన్సీ డ్రస్ ప్రదర్శన నిర్వహించడం. మా కాలేజీ విధార్ధిని వి.సంధ్య ఆరుంధతిలోజేజమ్మ గెటప్ వేసి గ్రౌండ్ లో ప్రవేశించగానే అనేకమంది “జేజమ్మా!”  “వదలాబొమ్మాళీ” అంటూ వెంట పడగానే కాస్తంత భయం కలిగింది. కానీ ఎవరూ పరిమితులు దాటకదాటకపోవడంతో ఆ అమ్మాయి వూపిరి పీల్చుకుంది. II MPCS  ప్రసాద్ మాత్రం ఛాతీ మీద ‘TO LET – NO RENT ‘ అని రాసుకొచ్చి గ్రౌండంతా తిరిగి కూడా ఒక్కఅమ్మాయినీ తన హృదయపుగదిలోకి ఆకర్షించలేకపోయినా ప్రెస్ నీ ,విద్యార్ధులనీ ఆకర్షించేశాడు. నవంబర్ ఏడవతారీఖు సాయంత్రం శివ అతని ఫ్రెండ్స్ఒక పధకం రచించారు.జనాలు ఎక్కువగా తిరిగే ప్రదేశంలో ఫిట్స్ వచ్చినట్లు నటిస్తే అందరూపోగవుతారు… అపుడు నవ్వుతూ లేచి ఏమీ ఎరగనట్లు వెళ్ళిపోవాలని…. అనుకున్నట్లుగా అందరూ ఎక్కడికక్కడ మఫ్టీలో సర్దుకున్నారు….శివ నటనలో జీవిస్తూ కాళ్ళూ చేతులూ తెగ కొట్టేసుకుంటూ జీవించడం మొదలు పెట్టగానే అందరూ చుట్టూ మూగిపోయారు.ఎంతమందంటే పిల్లలు ఊహించనంత. ఇక పరిస్థితి వాళ్ళ చేతులు దాటిపోయింది. కొందరు మీద నీళ్ళు కొట్టారు,మరి కొందరుచేతుల్లో తాళాలు పెట్టడానికి ప్రయత్నించారు. ఒకాయన నేను డాక్టర్ నని చెప్పి పల్స్ చూసి స్ట్ర్రెచర్ తీసుకురండి అని కేకలు పెట్టాడు. ఇక శివ …నటించలేక,మానలేక బిత్తర పోయాడు….పిల్లలు బిక్కమొహాలు వేశారు. వాళ్ళలో శ్రీనివాస్ ధైర్యం చేసి ‘యితను మా ఫ్రెండే నేను చూసుకుంటానని’ బలవంతంగా గుంపు నుంచి బయటకిలాక్కొచ్చాడు. ఇక అప్పటినుంచి శివ శ్రీనివాస్    భక్తుడయిపోయాడు.’నువ్వు నా పాలిటి దేవుడివిరా… నువ్వురాకపోతే నా పరిస్థితి ఏంటి? అంటూ కనపడినపుడల్లా వాపోతూ అందరినీ నవ్వుల్లో ముంచెత్తుతున్నాడు.

అందంగా మోడల్లా ఉండే II MECS  ప్రవీణ్ దగ్గరకివచ్చిపచ్చచుడీదార్ వేసుకున్నఅమ్మాయివచ్చి”మీరు చాలా అందంగాఉన్నారండీ!”  అనేసి చక్కాపోయింది ఇక అంతే! అప్పటి నుంచీ “జింగిచ జింగిచ ప్రవీణ్ గాడు జింగిచ,జింగిచ,జింగిచ పచ్చరంగు జింగిచ…. మీరు చాలా బావున్నారండీ!” అంటూమూడు రోజులూ ప్రవీణ్ ని మోసేసారు. II  బయోసైన్స్ ఖ్యాతివిద్య తన అమాయకపు అల్లరితనంతో యువ హృదయాలను కొల్లగొట్టేసింది.

ఈ టూర్ మొత్తంలో నా హృదయాన్ని కదిలించిన విషయాలు కొన్ని ఉన్నాయి. మేం తిరుగు ప్రయాణంలో వున్నపుడు పిల్లలు కాంగో డ్రమ్స్ ప్లే చేస్తూ పాటలు పాడుతూ డాన్స్ చేస్తూ హడావుడి చేశారు. మేం కూర్చున్న చోటుకి నాలుగు సీట్ల అవతల ఒక చిన్న పాప వాళ్ళమ్మ ఒళ్ళో కూర్చుని ఆడుకుంటోంది. డ్రమ్స్ శబ్దం వినపడగానే మా వైపు చేతులు చూపిస్తూ పేచి మొదలు పెట్టింది. నేను తీసుకొచ్చినా ఒళ్ళో కూచోపెట్టుకున్నాను. గింజుకుంటూ తన లేత పాదాలతో నా ఒళ్ళోనే డాన్స్ చేయడం ప్రారంభించింది. అంతేకాదు, చూసే వాళ్ళందరినీ ఆశ్చర్యపరుస్తూ కాంగో స్టిక్  చేత్తో పట్టుకుని మా విద్యార్ధులు ఏ బీట్ యిస్తే ఆ బీట్ ని ప్లే చెయ్యడానికి ప్రయత్నించింది. ఒక చేత్తో ఒక డ్రమ్ మీద ప్లే చేస్తూ ఇంకో చేత్తో కాంగో స్టిక్ తో ఇంకో డ్రమ్ మీద ప్లే చేస్తూ వామనుడిలా వచ్చి సంగీత విశ్వరూపాన్ని చూపించింది. ‘Born Artist’  అన్న పదానికి ప్రత్యక్ష ఉదాహరణగా నిలిచింది. ఎవరి దగ్గరకూర్చుంటే తన ఆటలు బాగా సాగుతాయో తెలిసినట్లు ఆ పసిది నాకు ధారాళంగా ముద్దులు దానం చేసి నా మెడ చుట్టూ చేతులు చుట్టి వైజాగ్ వచ్చేవరకు వదల లేదు. సంగీతం పట్ల ఆ పాప ఙానం కళగా మారుతుందా అన్నసంశయం చాలా సేపువదల్లేదు.ఇంతకీ ఆ పాప వయస్సు ఒక సంవత్సరం రెండు నెలలు.

యూత్ ఫెస్ట్ సంబరాల్లో నేను మునిగి వుండగా నెట్లోచూసిన నామిత్రుడు ఫోన్ చేసి ఒక్క ఈవెంట్ లోనన్నా ఫస్ట్ ప్రైజ్ గెలుచుకుంటే కాష్ ప్రైజ్ ఇస్తానని స్టూడెంట్స్ తో మాట్లాడి వాళ్ళ జోష్ ని మరింత పెంచాడు. వాళ్ళురెట్టించిన ఉత్సాహంతో ప్రాక్టీస్ చెయ్యడం చూసి ఔరా డబ్బు మహిమ అనుకున్నాను. అది డబ్బు మహిమ కాదనీ ప్రోత్సాహానికి వుండే శక్తి అని తర్వాత అర్ధమయింది. ఊహించినట్లుగానే కార్టూనింగ్ లో ప్రధమ, క్విజ్ ,డిబేట్ ల లో కన్సొలేషన్ బహుమతులు వచ్చాయి. ఆ సందడిలోవాళ్ళని అడిగాను నా మిత్రుడిచ్చేడబ్బుని ఎలా పంచుకుంటారని? అపుడు బొండు మల్లెలాంటి అందమయిన శ్రీరాధ అంతే అందంగా చెప్పింది కదా! ‘ఈడబ్బుని సేవా కార్యక్రమాలకి ఉపయోగిద్దాం’ అని.అంతాముక్త కంఠంతో ఔనన్నారు.దాతృత్వంలోనుంచి దాతృత్వంలోకి విద్యార్ధులు ప్రయాణించిన తీరు నా హృదయానికి హత్తుకుంది. ఈ సందర్భంలోనే దగ్గుమాటి పద్మాకర్ రాసిన యూ-టర్న్ కథ (కథ -2006) గుర్తొచ్చింది. కొంతమంది వద్దే సంపదలు పోగుపడటాన్నినిరసించకుండ, దాతృత్వ సిద్ధాంతాన్ని సమర్ధించేలా కథ ఉన్నందుకు విరసం పాణి విమర్శించగా, ప్రతి కథనీ మార్క్సిస్ట్ దృక్పధంతో చూడనక్కరలేదనీ, ఈకథలో సంపదలు పోగు చేయడమనే ఇమ్మెచ్యూర్ చర్యని నిరసిస్తూనే వ్యక్తుల్లో మార్పుల్ని ప్రేరేపించే కథగా పద్మాకర్ చెప్పారు. ఇవ్వడం అలవాటులేని వ్యక్తుల్ని స్వార్ధపరులుగా భావిస్తాం. నేనెరిగిన విషాదం ఏంటంటే’ తనకున్నసమస్త శక్తులతో ’ఇవ్వడం’ లోని ఆనందాన్నిప్రాక్టీస్ చేసిన మిత్రుడు ఒకరు ‘తీసుకోవడం’ ద్వారా కూడా అహాన్నిఅదుపులోపెట్టుకోవచ్చన్నది మరచిపోవడం….

మొత్తానికి వచ్చేవారంవిశాఖలోని జూ పార్క్ దగ్గరగా ఉన్న జువనైల్ హోం కి వెళ్ళిఅక్కడున్నపిల్లలతో రోజంతా గడిపి, అక్కడితో వదిలేయకుండా భవిష్యత్తులోఆపిల్లల్లో కొందరికి కేర్ టేకర్స్ గా మారాలన్నది మా విద్యార్ధుల ఆలోచన.దాతృత్వం కన్నా విప్లవం గొప్పదని పిల్లలకి ఎలా అర్ధం చేయించను? ఉద్యమాలు లేని, దగ్గరలో ఆశలులేని కాలమిది. ఎటు చూసినా కెరీరిజం,హింస,వస్తు వ్యామోహం యువతను చుట్టుముడుతున్న ఈసందర్భంలో ఏమాత్రం ఔదార్యం కనిపించినా భుజం తట్టకుండాఎలాఉండగలము??

హేలా యూత్ ఫెస్ట్–2009

నా ఉద్యోగ బాధ్యతలో భాగంగా మా కాలేజీ విద్యార్ధి(ను)లతో,నా సుపుత్రి స్నిగ్ధ ,నేను శుక్రవారం ఉదయం ఏలూరు చేరాము. ఎందుకో ఈసరికి ఊహించేసుంటారులెండి. కరెక్ట్ ! హేలా యూత్ ఫెస్ట్–2009 లో పాలుపంచుకోవడానికి. అమ్మాయిలు, అబ్బాయిలు అందరు చాల హుషారుగా ఉన్నారు. నిజం చెప్పొద్దూ ఇది చాలా అందమైనదే కాకుండా చాలా ఆరోగ్యకరమైన అనుభవం కూడా. వీటన్నింటికి తోడు ఏలూరు సెయింట్ థెరెస్సా కాలేజిలోనే కదా నేను నా చదువు పూర్తి చేసింది, నాకయితే ఏదో సీనియర్ స్టూడెంట్, జూనియర్ స్టూడెంట్స్ తో వచ్చినట్టుంది.  ఎటు చూసినా తుళ్ళింతలు, కేరింతలు, రంగు రంగుల సీతాకోకచిలుకల్లా అమ్మాయిలు. ఎలాగైనా వీళ్ళ కళ్ళలో పడాలని ప్రయత్నించే గ్రీకు వీరులు!

హేలా యూత్ ఫెస్ట్–2009 మీద చాలా రాయాలనుంది, కాని ఇదిగో మా జూనియర్స్ ఒక్క పట్టాన వదిల్తేనా? ఒక్క రెండ్రోజులాగండి బోల్డన్ని కబుర్లతో వీలయితే ఫొటోలతో సహా మీ ముందుకొస్తా.