చక్కని అమ్మాయి చెప్పిన కవుర్లు

 

 

 

బ్లాగర్ పేరు : ప్రవీణ కొల్లి  

 

బ్లాగ్ పేరు : మనసుతో ఆలోచనలు  

బ్లాగ్ చిరునామా : http://alochanalu.wordpress.com/  

పుట్టిన తేదీ : మే 15 

పుట్టిన స్థలం : ఇండియా  

ప్రస్తుత నివాసం: దుబాయ్  

చిరునామా(ఇబ్బంది లేనట్లయితే) 

విద్యాభ్యాసం: Masters in computer science  

వృత్తి: యూనివర్సిటీలో  టీచింగ్ ఉద్యోగం 

వ్యాపకాలు: ఒకటి, మంచి టపాలు రాయలనుకోవటం!

రెండు, బోల్డు పుస్తకాలు చదవాలని కలలు కనటం!

నెలకో పుస్తకం చదవలేకపోతానా అని గత రెండు మూడేళ్ళుగా ఇండియా వెళ్ళినప్పుడల్లా సగం సూటుకేసు పుస్తకాలతో నింపుకుని వస్తున్నాను. నా పుస్తక పఠనం నూతిలో కప్ప టైపులో సాగుతూ ఉంటుంది. ఎలాగంటే…. దాదాపు ప్రతీ రోజూ పనులన్నీ అయిపోయి, నిద్రకు ఉపక్రమించే ముందు, ఎంతో కాలంగా చదువుతూ ఉన్న పుస్తకాన్ని తెరుస్తాను. “అవును, కధలో నిన్న ఏమైంది?” అనుకుంటూ ఒక పేజీ వెనక్కి వెళ్లి recap రీకాప్ చేసుకుని, ఇంకో పేజి చదివి, తర్వాతి పేజీ సగం నిద్రలో చదివాననిపించి, నిద్రలోకి జారుకుని బోల్డు పుస్తకాలు చదవాలని కలలు కంటూ ఉంటాను.

మూడు, ఫోటోగ్రఫీ@ అదింకో కధ. వద్దులెండి… 

బ్లాగ్ మొదలు పెట్టిన  తేదీ : January 2, 2011 

మొత్తం బ్లాగ్ పోస్టులు(ఇంటర్వ్యూ నాటికి) : కొన్ని మంచి పోస్ట్ లు ఉన్నాయనే నమ్మకం.   

బ్లాగ్ లోని కేటగిరీలు: కధలు, కవితలు, పోస్ట్ చెయ్యని ఉత్తరాలు, మహిళ….ఇలా చాలా వున్నాయి. 
 

బ్లాగ్ ని ఒక మాధ్యమంగా ఎపుడు గుర్తించారు? 

ఒకసారేప్పుడో బాగా తీరిక ఉన్న సమయాన తెలుగు కధలు నెట్లో ఏమన్నా దొరుకుతాయేమో చూద్దామని గూగుల్ లో తెగ వెతికేసా. ఈ గూగుల్ బాబాయ్ ని ఒకటి చెప్పమని అడిగితే పది చెపుతాడు కదా! అలా తెలుగు బ్లాగులు ఉంటాయని తెలిసింది. ఇలాంటిదేదో నేనూ మొదలుపెడితే పోలా అనుకున్నా.  

బ్లాగ్ రచనలో మీ అనుభవాలు? 

I have very good experience here. ఎంతో  తృప్తి…కాలేజీలో క్లాసు (కెమిస్ట్రీ, అందులోనూ ఆర్గానిక్ కెమిస్ట్రీ) బోర్   కొట్టినప్పుడల్లా నోట్ బుక్ వెనుక పేజీల్లో రాసేసుకుంటూ టైం పాస్ చేసేదాన్ని. నిద్ర రాకుండా ఉండే టెక్నిక్ కూడా!  ఒకటి  రెండు తవికలు రాసి ఫ్రెండ్స్ కి కూడా ఇచ్చాను. సాహిత్యము, కవితల్లాంటి పదాల అర్థాలు అప్పటికి ఇంకా తెలీవు.  కష్టం కలిగినా, సంతోషమొచ్చినా గబ గబా రాసేసుకునేదాన్ని.చదువైన  తర్వాత పెళ్లి, ఉద్యోగం, పిల్లలు …… I totally forgot about writing which is my way of expression. జీవితం చాలా వేగంగా  రొటీన్ లో పడిపోయింది.

ఒకసారి చెల్లి దగ్గరకు  వెళ్ళాను. బాబు నిద్రపోతున్న టైంలో ఒక పుస్తకం కనిపించింది. కాళీగా ఉన్నాను కదా అని  చదవటం మొదలుపెట్టాను. మొదటి  పేజిలో భావుకత్వంతో కూడిన  నాలుగు లైన్లు ఉన్నాయి. వాటిని చదువుతూ, ఒక్క ముక్క అర్థం  అయితే ఒట్టు అని నవ్వుతూ  చెల్లితో అన్నాను (అదేదో  పెద్ద గోప్ప విషయంలా). I can never forget the way she looked at me, నువ్వేనా ఇలా మాట్లాడుతుంది అంది.  I felt very much ashamed of myself. రాయటం పూర్తిగా మర్చిపోయానా అనే బాధ కంటే నాలోని సున్నితత్వాన్ని కోల్పోతున్నానా అని బాధేసింది. From then I started buying books and recollected my words too.

నేను  బ్లాగ్ ఎలా మొదలుపెట్టానంటే….. 2011 సంవత్సరము, జనవరి 2వ తారీకు నాడు, మా ఆఫీస్ లో నూతన  సంవత్సరము శుభాకాంక్షలు చెపుతూ, అందమైన డైయిరీ ఇచ్చారు. ఆ డైయరీ ఓపెన్ చెయ్యగానే అదేదో సినిమాలో చూపించినట్లు, మరేదో నవల్లో చదివినట్లు, డైయరీలో ఈ సంవత్సరము  నేను చెయ్యాల్సిన పనులన్నీ రాయాలి అనే మహత్తరమైన ఐడియా వచ్చింది. ఏమి రాద్దామా అని ఆలోచిస్తున్నప్పుడు, తెలుగులో బ్లాగ్ స్టార్ట్ చేసేసి, అందులో నా పాండిత్యం, పైత్యం, తిక్క అన్నీ రాసిపడెయ్యాలి అనుకున్నాను. అనుకున్నదే తడువుగా బ్లాగ్ మొదలుపెట్టేసాను.

పురాతన కాలంలో రాసిన  కవితలు పోయినవి పోగా, దొరికిన ఒకటి రెండు కవితలు పోస్ట్ చేసేసా. నాకు తెలిసిన వాళ్ళందిరికీ facebook, mail ద్వారా ఢంకు వేసి, డోలు వాయించి మరీ చెప్పేసా. కుతూహలంతోనో, మొహమాటంతోనో, ఇష్టంతోనో నా కవితలు చదివిన నా స్నేహితులందరూ సూపర్ డూపర్, నీకు ఈ కళా పోషణ కూడా ఉందా అనీ మెచ్చుకునేసరికి, నేను ఉబ్బితబ్బిబైపోయి మహా గొప్పగా  ఫీల్  అయిపోయి వీరావేశంతో మళ్లీ రాయటం మొదలుపెట్టేసా. నాదంతా ఆరంభ శూరత్వంలే అనుకున్నాను, ఆశ్చర్యంగా ఇప్పటి దాకా కొనసాగింది. వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే, I have learned a lot.  likeలైక్ మైండెడ్ ఫ్రెండ్స్ కూడా దొరికారు.అంత గొప్పగా రాయకపోయినా  ఓ మాదిరిగా రాయటం నేర్చుకున్నాను. ఇప్పుడు పాత పోస్ట్ చదువుతుంటే  సిల్లీ గా వున్నాయే అని నవ్వుకుంటాను.

బ్లాగింగ్ వలన ఉండే సానుకూల అంశాలు? పరిమితులు? 

ఇవే రాయాలి, ఇలాగే రాయాలి అనే నియమాలు, సంకెళ్ళు లేవు.  మనసుకి హత్తుకున్న విషయాలు, ఎదురైన సంఘటనలు, ఆలోచింప చేసే ఏ విషయాన్నైనా రాసుకోవొచ్చు. It’s a way of expressing our self.   కధో, కవితో లేక మరేదైనా రాసాక మనసు తేలికగా ఉంటుంది. ఎవరైనా మెచ్చుకుంటే కొంచెం సేపు మునగ చెట్టు ఎక్కి మరోటి టపా రాయొచ్చు అనే స్పూర్తిని తెచ్చేసుకోవొచ్చు.  

 పరిమితులు@  భిన్నభిప్రాయాలను ఆహ్వానించే వాతావరణం ఇక్కడ లేదేమో అనిపిస్తుంది. I don’t agree with your opinion అని చెప్పే క్రమంలో వ్యక్తి దూషణలు, ఎగతాళులు ఆశ్చర్యాన్ని, బాధను కలిగించాయి.

 మహిళా బ్లాగర్ గా మీ ప్రత్యేకత?

మహిళా బ్లాగర్ గా నా ప్రత్యేకత అని చెప్పలేను. స్త్రీ సహజమైన సున్నిత మనసుతో చుట్టూ ఉన్న మనుష్యులను, మనస్తత్వాలను పరిశీలిస్తూ విశ్లేషించుకోవటం  నాకు చాలా ఇష్టం.  ఎక్కువ ఆలోచించటం..బహుశా అందుకే ఈమాత్రమన్నా రాయగలుగుతున్నా.

 
సాహిత్యంతో మీ పరిచయం? 

సాహిత్యంతో పరిచయం లేదనే చెప్పాలి. మా ఇంట్లో అందరు ఇంజనీర్లు, డాక్టర్లు. టెక్నికల్ పుస్తకాలే తప్ప సాహితి పఠనాలతో అంతగా పరిచయం లేదు. ఇటు బ్లాగుల్లోనూ, అటు పేస్ బుక్ తెలుగు పుస్తకం గ్రౌప్స్ పుణ్యమా అని మంచి పుస్తకాల గురించి తెలిసింది. గత రెండు మూడేళ్ళుగా పుస్తకాలు చదవటం మొదలుపెట్టాను. కాలేజీ రోజుల్లో ఎండమురి నవలలు చదివాను..అంతే!

స్త్రీగా రాయడంలో మీకు ఇబ్బందులు ఏవైనా ఎదురయ్యాయా? 

ప్రత్యేకించి ఇబ్బందులేమీ లేవు. చిన్న చితక ఉన్నా పెద్ద పట్టించుకోను.మానవత్వంతో చూడాల్సిన  విషయాలను ఒక వాదమనే పేరు తగిలించటం, ఒక్కోసారి కొట్టిపడేయ్యటం కోపాన్ని, అసహనాన్ని కలిగిస్తాయి.

జీవన నేపధ్యం? 

కష్టపడాలి, మీ కాళ్ళపై మీరు నిలబడాలని మా ముగ్గురు అక్కాచెల్లెల్లకు నూరిపోసిన అమ్మ నాన్న. Family first  అనే భర్త. ఇద్దరు అల్లరి గడుగ్గాయలు.   భార్య, తల్లి, ఉద్యోగి…..ఈ మూడు పాత్రలతో సాగే దినచర్య. 
 
ఎన్నాళ్ళు బ్లాగింగ్ కొనసాగించాలని? 

ఆసక్తి వున్నత కాలం. Negligence, laziness   నన్ను డామినేట్ చెయ్యనంత కాలం.  

 
సరదాగా ఏవైనా చెప్పండి? 

మనందరి మనసులలో ఎంతో కొంత పసితనం ఉంటుంది. కుదిరినప్పుడల్లా ఆ చిన్నిపాపనో/బాబునో  బాగా గారాబం చేసి తీరాల్సిందే.  

సీరియస్ గా ఏవైనా చెప్పండి? 

ఏకాంతం అత్యవసరం….సముద్రపు లోతుల్ని, మన ఆలోచనలను తెలుసుకోవటానికి.  

 

@ మీ బ్లాగ్ పోస్ట్స్ లో మీకు నచ్చిన కధ గానీ వ్యాసం గానీ ఒకటి,కవితలైతే రెండు మూడు

నాకు నచ్చిన టపాలు http://alochanalu.wordpress.com/2012/11/09/%E0%B0%AA%E0%B0%B0%E0%B1%8D%E0%B0%B8%E0%B0%A8%E0%B0%B2%E0%B1%8D-%E0%B0%B8%E0%B1%8D%E0%B0%AA%E0%B1%87%E0%B0%B8%E0%B1%8D-%E0%B0%88-%E0%B0%A8%E0%B1%86%E0%B0%B2-%E0%B0%9A%E0%B0%BF%E0%B0%A8%E0%B1%81/

 

 http://alochanalu.wordpress.com/category/%E0%B0%AA%E0%B1%8B%E0%B0%B8%E0%B1%8D%E0%B0%9F%E0%B1%8D-%E0%B0%9A%E0%B1%86%E0%B0%AF%E0%B1%8D%E0%B0%AF%E0%B0%A8%E0%B0%BF-%E0%B0%89%E0%B0%A4%E0%B1%8D%E0%B0%A4%E0%B0%B0%E0%B0%BE%E0%B0%B2%E0%B1%81/

అబ్సర్డ్  పైయింటింగ్

మనసు పొరలలో నిక్షిప్తమైన బావాలు 
కుంచె కొసలకు వేళాడి వేళాడి 
ఏ కలనో జారిపడి 
అలుక్కుపోయిన రంగుల కలబోత

వృత్తాల గర్భాల్లో  అనంతాలు 
వంకరటింకర గీతల్లో భావోద్వేగాలు 
మోహమో, వ్యామోహమో 
ప్రేమమయమో, ద్వేషపూరితమో 
జీవమో, జీవచ్చవమో 
ఏమో 
ఏవేవో అర్థాలు 
అంతులేని అయోమయాలు

హృదయాంతరాలలో  ప్రకంపనల అలజడి లేపి లేపి 
ఆలోచనల అలలు ఎగిసెగిసిపడి 
చిక్కు ముడులలో బిగిసి బిగిసి 
పాళీ కొనలకు అటు ఇటు ఊగిసలాడి 
స్తబ్దత నిశ్శబ్దము నీడలో 
చిత్రించబడిన ఆకారం 
ఆ మోములో 
ఆనందమో విషాదమో ఎవరికెరుక? 
వీక్షించిన ఒక్కోమారు ఒక్కో బావం…

ఆచిత్రంలో 
అన్నీ ఆద్యంతాలకు పరుగులు తీస్తున్న గీతలే…నా ఆలోచనల్లా 
అన్నీ దిక్కులను వెతుకుతున్న రేఖలే…నా ఆశల్లా 
అన్నీ శూన్యంలో అంతమవుతున్న ఆకృతులే…మనిషి మరణంలా

మా గోడకు  వేలాడుతున్న అబ్సర్డ్ పైంటింగ్ 
అచ్చు గుద్దినట్టు నాలా………

 

అసంపూర్ణం

ఒక్కో రాత్రి, ఒక్కో పగలు 
ఎక్కడి నుంచీ మోసుకొస్తాయో 
ఇంతేసి దిగులును? 
నేల ఈనుతున్నట్టు, ఆకాశం చాలనట్టు 
పుట్టుకొచ్చే ఈ ఆలోచనలు! 
కడవల కొద్దీ తోడినా 
ఊట బావిలా ఊరుతూండే ఈ జ్ఞాపకాలు!

నల్ల మబ్బుల నీటి భారం 
వానై వరదై ముంచెత్తితే మటుమాయం…ఎంతదృష్టం! 
కనురెప్పల కన్నీటి భారం 
చినుకై కురిసి కురిసి 
కడలిలోనే మరింత భద్రం….ఎంత విషాదం!

ఒక్కో వేదన, ఒక్కో ఆవేదన 
ఎంతకీ చిధ్రమవ్వవు చిత్రంగా! 
గాయాల తీపు తగ్గిందని భ్రమించినా 
గురుతుల సలపరాలు జీవించే ఉంటాయి వింతగా!

గతించిన గేయపు  స్వరాన్ని 
కరిగిపోయిన కాలపు పెదవులు 
ఆజన్మాంతం అవిశ్రాంతంగా ఆలపిస్తూనే ఉంటాయి… 
జనించిన స్మృతి రాగం 
కాలం మిగిల్చిన వినికిడిలో 
కూనిరాగమై ఆలకిస్తూనే వుంటుంది…

ఒక్కో ఘటన, ఒక్కో సంఘటన 
ఎప్పటికీ అంతు చిక్కని 
వైకుంఠ పాళి పాచికలే! 
నిచ్చెన అనుభవాల కన్నా 
పరిశీలన పాముకాట్లు ఎక్కువ బాధిస్తుంటాయి……

ఒక్కో అక్షరం, ఒక్కో భావన 
ఎప్పటికీ అసంపూర్ణమే! 
పోగు మిగిలిపోయిన నేత అల్లికలా…..